Μαζεύω τα κομμάτια μου μετά την τελευταία προσωπική θεομηνία... . Νιώθω να είμαι σε μία φυλακή του πνεύματος, του σώματος, αλλά ΟΧΙ της ψυχής. Όπως μου είπε και ένας σπουδαίος ψυχίατρος πρέπει να κρατάω διπλά βιβλία, τα επίσημα και τα μαύρα... και πρέπει να δείχνω τα επίσημα εκεί που και όταν πρέπει και τα μαύρα σε λίγους και καλούς που θα συλλαμβάνουν την συχνότητα εκπομπής.
Χθες συζήτησα με την γυναίκα μου διάφορα πράγματα και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι στην μανία - ψύχωση μέσα ψυχιατρείο μοίραζα σκληρές κατάρες στον πατέρα μου, στην αδερφή, στη σύζυγο, σε νοσηλευτές και γιατρούς.
Από την άλλη η σχέση μου με τους ασθενείς ήταν γεμάτη αγάπη, αλληλεγγύη. Μπορεί να ξέμενα από τσιγάρα αλλά πάντα μοίραζα και λεφτά έδινα και καφέ αν είχα χάριζα. Και μια ταμπλέτα που είχα την έδινα και παίζαμε κόντρες σε διάφορα παιχνίδια... .
Σε επόμενη ανάρτηση θα σας αναλύσω γιατί στους δικούς μου είχα τέτοια "άθλια" συμπεριφορά και στους"ξένους" της κλινικής τέτοια αλληλεγγύη
Χθες συζήτησα με την γυναίκα μου διάφορα πράγματα και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι στην μανία - ψύχωση μέσα ψυχιατρείο μοίραζα σκληρές κατάρες στον πατέρα μου, στην αδερφή, στη σύζυγο, σε νοσηλευτές και γιατρούς.
Από την άλλη η σχέση μου με τους ασθενείς ήταν γεμάτη αγάπη, αλληλεγγύη. Μπορεί να ξέμενα από τσιγάρα αλλά πάντα μοίραζα και λεφτά έδινα και καφέ αν είχα χάριζα. Και μια ταμπλέτα που είχα την έδινα και παίζαμε κόντρες σε διάφορα παιχνίδια... .
Σε επόμενη ανάρτηση θα σας αναλύσω γιατί στους δικούς μου είχα τέτοια "άθλια" συμπεριφορά και στους"ξένους" της κλινικής τέτοια αλληλεγγύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου