Εδώ και τρεις βδομάδες ένιωθα βαριά την αγωγή μου και γκρίνιαζα... . Ήμουν σε νορμοθυμία και τα αντιψυχωσικά ήταν πολλά. Δυσκολευόμουν να συζητήσω, δεν ένιωθα λειτουργικός, η μνήμη είχε το χάλι της το μαύρο. Το Σάββατο ψυχολογικά ήμουν στα πολύ κάτω μου. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με την ψυχίατρό μου αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό με αποτέλεσμα να προβώ από μόνος μου σε μία μείωση του αλοπεριτίν κατά 10 mg. Ήδη η διαφορά την επομένη μέρα ήταν τεράστια στην ευστροφία και στη διάθεσή μου. Είχα μια μικρή αγωνία εάν τη Δευτέρα θα συμφωνούσε και η γιατρός μαζί μου. Πράγματι όταν πήγα στο νοσοκομείο την Δευτέρα συζήτησα διεξοδικά με τη γιατρό μου τα προβλήματα που μου δημιουργούσαν τα αντιψυχωσικά στη διάθεση και στη νόηση μου τα τόσα αντιψυχωσικά που παίρνω και η γιατρός μου συμφώνησε με τη μείωση που έκανε και μάλιστα μου πρότεινε και κάποιο αντικαταθλιπτικό ή να αυξάναμε ένα σταθεροποιητή ίσως αλλά εγώ δεν το ήθελα γιατί είμαι ιδιάζουσα περίπτωση και μία αντικαταθλιπτική κούρα μπορεί πολύ εύκολα να πυροδοτήσει ένα υπομανιακό - μανιακό επεισόδιο. Επίσης αύξηση του ντεπακίν δεν ήθελα γιατί κάνει κατακράτηση υγρών και τάση για αύξηση κιλών και αμάν έχω κάνει να χάσω μερικά κιλά...
Αυτή την στιγμή παίρνω ενέσιμο αλοπεριτίν των 3 ml κάθε μήνα, τοπαμάκ των 100 1-1-1, ντεπακίν κρόνο των 500 0-0-1, αλοπεριτιν των 5 mg 0-0-1, και ακινιτον 1-0-1. Μακροχρόνιος στόχος μου είναι να μείνω με το ενέσιμο και σταθεροποιητή το τοπαμάκ.
Αυτή την στιγμή παίρνω ενέσιμο αλοπεριτίν των 3 ml κάθε μήνα, τοπαμάκ των 100 1-1-1, ντεπακίν κρόνο των 500 0-0-1, αλοπεριτιν των 5 mg 0-0-1, και ακινιτον 1-0-1. Μακροχρόνιος στόχος μου είναι να μείνω με το ενέσιμο και σταθεροποιητή το τοπαμάκ.
