Κοινωνικό περιβάλλον και Διπολική Διαταραχή

Παιδιά την καλησπέρα μου
Σήμερα αποφάσισα να γράψω για ένα θέμα λίγο σκληρό μα 100 τοις 100 υπαρκτό... . Εμείς οι διπολικοί έχουμε πολύ πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και αποτελεί γεγονός ότι είμαστε πολύ ευαίσθητοι...
Αυτοί οι δύο παράγοντες συναίσθημα και υπερευαισθησία μας καθιστούν ευάλωτους όταν συναντάμε και κυρίως συναναστρεφόμαστε με "επικίνδυνες" ομάδες ανθρώπων.
Χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων είναι η πίεση που ασκούν πάνω μας δημιουργώντας μας άγχος, ενοχές, ανασφάλεια και χίλια δυο αρνητικά συναισθήματα.
Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να προέρχονται  από την στενή οικογένεια (βλ. μπαμπάς, μαμά, αδέρφια) καθώς και από την ευρύτερη (ξαδέρφια, θείες-θείοι, παππούδες και γιαγιάδες). Εδώ τα πράγματα για μας είναι δύσκολα. Τα τραύματα που μπορεί να κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία είναι καλά κρυμμένα στο υποσυνείδητο και θέλει πολλή δουλειά για να λύσουμε τις αιτίες που μας δημιουργούν συναισθηματική διαταραχή... τα πάνω και τα κάτω μας δηλαδή.
Και υπάρχει η άλλη ομάδα ανθρώπων που δεν προέρχεται από το συγγενικό μας περιβάλλον και μπορεί να είναι από τον χώρο της εκπαίδευσης, της εργασίας ή διαφόρων κοινωνικών συναναστροφών (γνωστοί, φίλοι, σύντροφος).

ΚΑΙ ΕΔΩ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΜΟΥ...που τον λέω και στην αγαπημένη μου Αγγελικούλα...
Ως πότε ρε γαμώτο θα παίρνω εγώ τα χάπια ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ@#$%^&*
Ναι ρε γαμώτο αποτελεί γεγονός ότι συμπεριφέρομαι πολύ γλυκά, πολύ ευγενικά, δεν βλάπτω τους συνανθρώπους μου, είμαι έντιμος και ακέραιος χαρακτήρας και υπάρχουν γύρω μου σε αυτό το ΜΠΙΠ κοινωνικό περιβάλλον "άνθρωποι"-βαμπίρ και μοσχάρια που σου χαλάνε την "ζαχαρένια σου" και αναγκάζεσαι να κλείνεις τους διακόπτες σου με έξτρα και έξτρα ψυχοφάρμακα και με εισαγωγές γιατί οι ίδιοι επειδή "ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΓΝΩΣΤΕΙ" πίνεις τα φάρμακα που θα έπρεπε να πίνουν αυτοί.


και τώρα προτού γράψω τον επίλογο... θα σας πω πως αυτήν την στιγμή δεν είμαι καθόλου θυμωμένος, αλλά τον παραπάνω καημό τον έχω πάντα όταν "ΚΑΤΙ" μου την σπάει... και αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν μία συνάντηση φιλική που έγινε μεταξύ φίλων διπολικών...
Επίλογος λοιπόν, μάλιστα.... το κλειδί και η λύση δεν είναι να πεις πως η ζωή είναι ζούγκλα, άδικη και ότι ανήκω στους άτυχους...
όχι-όχι πιστέψτε με δεν οδηγεί πουθενά... ίσως σε καμιά υποτροπή και μόνο...
Η λύση είναι η Ε-αυτογνωσία. Ναι μάθετε όχι τον εαυτό σας, αλλά ΑΠΟ ΤΟΝ εαυτό σας και εκτονωθείτε με δημιουργικότητα και πανσπερμία ιδεών και σκέψεων που θα αποκτήσουν όμως μια υλική οντότητα. Δράστε αυθόρμητα μέσα από την αρμονία της μουσικής (όποιο είδος μουσικής σας αρέσει...).
Π.χ. βόλτα μέτα μουσικής, φωτογραφίστε οτιδήποτε μέσα και έξω από το σπίτι, ζωγραφίστε σε μία Α4-Α3 με μολύβι ή bic στυλό, γράψτε ένα στιχάκι ή ένα ποίημα, πάτε σε μία ωραία έκθεση-μουσείο-θέατρο, στείλτε μία καρτ ποστάλ με μια ευχή σε έναν άνθρωπο που αγαπάτε και άλλα πόσα...
ξέρετε ο θυμός δεν είναι παρά η άγρια έκφραση της ψυχής και δεν είναι καλό να είσαι άγριος, γιατί άγριοι είναι ΑΥΤΟΙ & όχι εμείς
φιλιά πολλά και την καληνύχτα μου,
ό,τι θέλετε vagalarm@gmail.com

Αυτό το άρθρο το αφιερώνω στον Δάσκαλό μου Κώστα Θ.

Έχει η εκδήλωση Μανίας ή Κατάθλιψης χρονική περιοδικότητα?

Ένα θέμα που συζητιέται τόσο στους κύκλους των επιστημόνων όσο και μεταξύ ημών των διπολικών είναι εάν οι ακραίες αλλαγές της διάθεσης έχουν συγκεκριμένη χρονική επαναληψιμότητα... .
Από την εμπειρία μου πιστεύω πως μία προσέγγιση της πάθησης χωρίς τα εργαλεία της ψυχοθεραπείας οδηγεί και καταστά την πάθηση ως "αντικειμενική" και έξω από τον έλεγχο του εαυτού μας. Εμείς οι διπολικοί που απλά και μόνο ακολουθούμε μία φαρμακευτική αγωγή, χωρίς να ψάξουμε σε βάθος τι μας προκαλεί τα έντονα συναισθήματα και το βραχυκύκλωμα των σκέψεών μας από αυτά (δηλαδή συναισθηματική διαταραχή) εγκαταλείπουμε τον αγώνα και την ελπίδα για βελτίωση, ομαλοποίηση της ίδιας μας της ζωής!!!
Οι έξυπνοι άνθρωποι είτε προσαρμόζονται στις καταστάσεις είτε προσαρμόζουν το "περιβάλλον" τους στις ανάγκες τους...
Εδώ είναι το μοναδικό κλειδί για τον κάθε έναν από  εμάς...
Εάν δεν μάθουμε τι μας ενοχλεί συναισθηματικά και γιατί αυτή η συναίσθηση μας πάει σε παθογόνες καταστάσεις τότε ΝΑΙ φίλοι μου ο δρόμος είναι δύσκολος και με σκαμπανεβάσματα... .
Εάν με την βοήθεια κάποιου ειδικού δούμε από το βάθος της παιδικής μας ηλικίας μέχρι και τα μελλοντικά μας όνειρα, τότε ίσως μπορέσουμε να "τακτοποιήσουμε" τις καταστάσεις που μας προκαλούν άγχος, συναισθηματική ανισορροπία, και ακραίες εναλλαγές της διάθεσης.
Τα χάπια διώχνουν μόνο το σύμπτωμα, δηλαδή με ένα παράδειγμα - περιγραφικά σταματάει το φτέρνισμα αλλά η γρίπη υφίσταται και εκδηλώνεται με χρονική περιοδικότητα.
Οι συνεδρίες με έναν ψυχοθεραπευτή μπορούν να σπάσουν τα κρυμμένα υποσυνείδητα ιδεο-σύνολα και να τα φέρουν στο φως του συνειδητού. Και αυτό το γεγονός δημιουργεί την ευκαιρία για αλλαγή της θέσεώς μας πάνω σε γενικευμένες κοσμοθεωρίες που έχουμε ή αλλαγή σε πολλές εξιδεικευμένες απόψεις που έχουμε σε κάποια ζωτικά θέματα της καθημερινότητάς μας.
Εάν κάτι ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι είναι "προβληματικό" ή "ελαττωματικό" το αλλάζουμε ή το επιδιορθώνουμε. Έτσι μπορούμε να ελέγχουμε με την λογική (που είναι τα γκέμια)  ένα πλέον δαμασμένο Ά-λογο, κι έτσι ο Αναβάτης ούτε πέφτει κάτω, ούτε τραυματίζει το άλογό του, ούτε χάνει τον έλεγχο...
Αγαπητοί μου φίλοι μάθετε τον εαυτό σας ως σύνολο, γνωρίζοντας όμως πρώτα όλα τα υποσύνολά του. Και μόλις τελείωσει η ανάλυση, τότε ακολουθεί η "σύνθεσις" και εκεί θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον χωρίς άγχος, χωρίς έμμονες ιδέες, με ταπεινότητα... . Γιατί σε κάτι που πάει "λάθος" οι εγωισμοί δεν βοηθούν μας οδηγούν σε τέλμα και επαναληψιμότητες...
Είμαστε άνθρωποι - συνάνθρωποι και εάν είμαστε και δεκτικοί, το επόμενο βήμα είναι η αλλαγή...
Ψυχοθεραπεία και Αλλαγή. Η θεραπεία της ψυχής βέβαια και δεν γίνεται μόνο από επιστήμονες μα είναι για αρχή ο πιο εύκολος δρόμος... ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΛΟΙΠΟΝ!!!! 

Σύνταξη Αναπηρίας - Πιστοποίηση και ΚΕΠΑ

Η διαδικασία για να πάρεις σύνταξη αναπηρίας ή πιστοποίηση αναπηρίας από κάποιο Κέντρο πιστοποίησης είναι η εξής:
Πηγαίνεις σε κάποιο κέντρο ΕΟΠΠΥ (διοικητικά γραφεία) της περιοχής που αντιστοιχεί στον τόπο κατοικίας σου και ρωτάς που είναι τα γραφεία των ΚΕΠΑ. Πηγαίνεις στα γραφεία και ζητάς μία αίτηση για αξιολόγηση από την επιτροπή των ΚΕΠΑ. Την αίτηση την συμπληρώνεις με την ησυχία σου στο σπίτι και αφού έχεις συλλέξει όλα τα διακιολογητικά τα καταθέτεις και πάλι στο γραφείο από όπου πήρες την αίτηση. Εκεί πρωτοκολλείται η αίτηση και εισάγεται στο σύστημα το αίτημά σου για αξιολόγηση. Περιμένεις κάμποσους μήνες και σε ειδοποιούν για να περάσεις επιτροπή. Έρχεται η μέρα αξιολόγησής σου από την επιτροπή και η επιτροπή με τον φάκελο σου και με μια μικρή προφορική συνέντευξη βγάζει την απόφαση... . Αν η απόφαση είναι άνω των 67% δικαιούσαι σύνταξη του ΙΚΑ (πλήρης εάν έχεις κλείσει το 40ο έτος ηλικίας γύρω στα 620 ευρώ ή γύρω στα 500 για μικρότερες ηλικίες εφόσον έχεις ένσημα πάνω από 1500 (εδώ έχει κάποιες μικρές προϋποθέσεις για την τελευταία 5ετία κλπ. ρωτήστε ένα δικηγόρο ή απευθυνθείτε σε κάποιο γραφείο που ετοιμάζει συντάξεις). Εάν δεν συμπληρώνεις τα ένσημα δικαιούσαι επίδομα και ασφάλεια από την πρόνοια που είναι γύρω στα 300 ευρώ τον μήνα.

Η θρησκεία ως "εργαλείο" βοήθειας στη διπολική διαταραχή

χωρίς ιδιαίτερη και εκτενή ανάλυση θα ήθελα να κουβεντιάσω μαζί σας τη δική μου κοσμοθεωρία.

ο Θυμός (θυμικό, δηλαδή ψυχοσωματική κατάσταση ή διάθεση) μπορεί να χαρακτηριστεί και να οριστεί ως η άγρια έκφραση της ψυχικής μας διάθεσης...
αυτό που από το υποκείμενό μου έχω διαπιστώσει είναι ότι αυτή η συναισθηματική έκρηξη που συντελείται στα όρια της μανίας ή ακόμα πιο έντονα σε ένα ψυχωσικό επεισόδιο είναι διόλου έως διόλου λογική.... Ναι υπάρχει παντού η λογική ακόμα και στην ψύχωση... . Έχοντας τον Καζαντζάκη στο μυαλό μου και την "Ασκητική", εμείς οι διπολικοί τελούμε το χρέος του στρατιώτη του Θεού να σώσουμε τον κόσμο και στην προσπάθεια αυτή ντυνόμαστε με ρόλους και με σκέψεις για να "γιατρέψουμε" τον κόσμο μας από την παγκόσμια αδικία ή όπως μας έλεγε η γερόντισσα Θεοξένη (ηγουμένη στο μοναστήρι της Χρυσοπηγής στα Χανιά) από την πανανθρώπινη αμαρτία που γεννά από τα διάφορα πάθη μας τα δεινά και τις αρρώστιες αυτού του κόσμου.

Αγαπητές και αγαπητοί μου φίλοι, χρειάζεται ταπείνωση...
χρειάζεται "διάκριση" και ένα βροντερό ερώτημα στον εαυτό μας=>
Ποιοι είμαστε εμείς και με ποιο δικαίωμα παίρνουμε στα χέρια μας την άδεια να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και ζωής του συνάνθρωπού μας. Τι είμαστε?
είμαστε ΘΕΟΙ? είμαστε ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ? είμαστε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ?
Ναι έχουμε τον Θεό μέσα μας ΑΛΛΑ όπως και όλοι οι συνάνθρωποι γύρω μας!!!
Ναι είμαστε Ξεχωριστοί ΑΛΛΑ όπως και όλοι οι συνάνθρωποι γύρω μας!!!
Ναι είμαστε Διαφορετικοί ΑΛΛΑ όπως και όλοι οι συνάνθρωποι γύρω μας!!!

Γι'αυτό ας μείνουμε ταπεινοί και ας αφήσουμε την μέθη του εγωισμού που οδηγεί σε καταστάσεις μανίας και κατάθλιψης...
Γαλήνη, αγάπη και συμπόνοια γεννημένες από τις εμπειρίες μας και ίσως η γνώση που προκύπτει από αυτές να μας οδηγήσουν στην υπέρτατη κατανόηση και την συμπαντική αγάπη και μετά ίσως στην λύτρωση της ψυχής μας...

Αυτά αγαπημένοι φίλοι μου για προβληματισμό.... σας αφήνω τώρα για να πάω να ξαπλώσω λιγάκι...

μετά από πολύ καιρό και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις αποφάσισα να ξαναρχίζω να γράφω, βλέποντας ότι αρκετοί συνάνθρωποί μας μου γράφουν ή επισκέπτονται το "εγκατελλειμμένο" μου μπλογκ...

δράττομαι της ευκαιρίας και συνάπτω μία απάντηση που αφορά μία οικογένεια με παιδιά και πατέρα διπολικό :

αγαπητή "π.χ. Μαρία" είμαι και εγώ παντρεμένος χωρίς παιδάκια ακόμη... 

Πόσο χρονών είναι ο άντρας σου? Η πάθηση μαλακώνει μετά τα σαράντα... . 

Γενικά έχει κάνει πολλές εισαγωγές ο άντρας σου? Εάν ναι τότε μάλλον θα έχει ωριμάσει στο να παίρνει με ευλάβεια τα χάπια του... . 

Το σημαντικό είναι να παρακολουθείται στενά από τον γιατρό του, αλλά το κυριότερο να έχεις τον λόγο στις συνεδρίες που κάνει με τον γιατρό, άμεσα παρούσα και εσύ στις συνέδριες όταν πάνε να ξεφύγουν τα πράγματα, γιατί τον ζεις και τον ξέρεις καλύτερα από τον γιατρό. 

Επειδή είμαστε μορφωμένοι και πανέξυπνοι εύκολα μπορούμε να ξεγελάσουμε τον γιατρό, όχι όμως τις συντρόφους μας. Εάν τον πείσεις να έχεις λόγο στις συνεδρίες τότε σε ένα μικροανέβασμα θα μπορεί με βαρύτερη αγωγή να προληφθεί. 

Πρέπει να εκμεταλλευτείς την πραότητά του και στην νόρμα του να του εξηγήσεις ότι "στην νόρμα του" είναι ο άνθρωπος που αγαπάς και αγαπιέται από τους φίλους του... . Πίστεψέ με το να κόψει την αγωγή δεν είναι απλά ένα "Καπρίτσιο του" αλλά η μεθυστική κατάσταση που βιώνεις στην μανία αποτελεί ένα είδος εξάρτησης και νοσταλγίας από έναν διπολικό που νιώθει ότι η αγωγή του ευνουχίζει το μυαλό του, αυτό το διπολικό μυαλό. Δυστυχώς μερικές φορές η αγωγή δεν προλαμβάνει εκτός και αν γίνει μία επιθετική θεραπεία π.χ. άμεσα ενέσιμα με αλοπεριτίν που φέρνουν αποτέλεσμα στην περίπτωσή μου(αυτό που μου κάνουν δηλαδή και στο νοσοκομείο). 

Η θέση σου είναι δύσκολη, σε καταλαβαίνω γιατί είσαι μάνα και τα παιδιά χρειάζονται προστασία... Παρόλ'αυτά ένας διπολικός αγαπιέται πολύ γιατί τα δίνει όλα στο οικογενειακό του περιβάλλον. 

Είμαστε ευαίσθητοι και τα παίρνουμε με την αδικία και τα "σκοτεινά" κέντρα εξουσίας του κόσμου και γινόμαστε εκπρόσωποι του Θεού και πάει λέγοντας... Αυτό που πρέπει να του πεις και θα βοηθήσει πολύ είναι να μάθει να είναι ταπεινός και αμερόληπτος για τις ζωές των άλλων γιατί έτσι είναι και ο Θεός (έτσι τον νιώθω εγώ τουλάχιστον). 

Το θέμα είναι να μαλακώσει τα συναισθήματά του απέναντι στον κόσμο και στην άδικη ζωή γιατί όπως καταλαβαίνεις αυτά ωθούν τον συναισθηματικό μας κόσμο σε διαταραχή και η διπολική είναι συναισθηματική διαταραχή... . Επίσης θα βοηθούσε εάν κάνετε μαζί συνεδρίες ως ζευγάρι.Ό,τι θέλεις μπορείς να ξαναρωτήσεις... την απάντησή μου θα την ανεβάσω στο μπλογκ χωρίς να αναφέρω το όνομά σου και τις ερωτήσεις σου γιατί πρέπει όσο μπορούμε να βοηθάμε και συνανθρώπους που δεν έχουν την διάθεση να στείλουν e-mail. Την Καληνύχτα μου και καλή δύναμη...