Μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να ξαναρχίσω το γράψιμο. Τα νέα μου πολλά, εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις... . Όχι δεν είχα βαρεθεί να γράφω, ούτε είχα σκοπό να έχω χιλιάδες επισκέψεις για να συνεχίσω. Έμπαινα κάθε δίμηνο ή τρίμηνο και με έπιανε η συγκίνηση όταν έβλεπα μία, τρεις, είκοσι επισκέψεις την ημέρα. Ένιωθα και νιώθω πως κάποιος συνάνθρωπός μου μάθαινε τον εαυτό του, ίσως να σκεφτόταν διαβάζοντας το ιστορικό μου ότι: "υπάρχουν και χειρότερα...". Πιστέψτε με το τελευταίο δεν πειράζει καθόλου γιατί κάθετι που δίνει ελπίδα είναι πολύ "ανθρώπινο" σ'έναν κόσμο, δυστυχώς απάνθρωπο...
Όσο και να πέφτετε, όσο κι αν υποφέρουμε... δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, δεν πρέπει να χάνουμε τον εαυτό μας... το στίγμα το δημιουργούμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ... μα τη ΖΩΗ "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...
Και για ένα σχόλιο από ένα φίλο που ανησύχησε που "χάθηκα" από το ιστολόγιο : Φίλε μου ανώνυμε ναι είμαι καλά και συγνώμη εάν η απουσία μου από το μπλογκ σε ανησύχησε... συγνώμη...
Αυτά για σήμερα... Τα καλύτερα έρχονται... για όλους μας !!!
Όσο και να πέφτετε, όσο κι αν υποφέρουμε... δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, δεν πρέπει να χάνουμε τον εαυτό μας... το στίγμα το δημιουργούμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ... μα τη ΖΩΗ "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...
Και για ένα σχόλιο από ένα φίλο που ανησύχησε που "χάθηκα" από το ιστολόγιο : Φίλε μου ανώνυμε ναι είμαι καλά και συγνώμη εάν η απουσία μου από το μπλογκ σε ανησύχησε... συγνώμη...
Αυτά για σήμερα... Τα καλύτερα έρχονται... για όλους μας !!!
