Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Τι θέλει ένας διπολικός για να είναι ευτυχισμένος;

Κοιτώντας από τον εαυτό μου ένας διπολικός θέλει να είναι λειτουργικός.
Ο γιατρός θα πρέπει να είναι τολμηρός και να μην τον κρατάει σε βαριά αναστολή, για λόγους προστασίας από μανία. Γιατί τότε νιώθεις το μυαλό σου να είναι φυλακισμένο, δεν μπορείς να εκφραστείς, δεν έχει όρεξη να κάνεις έρωτα και είσαι σαν άψυχη μαριονέτα...

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Ψύχωση - απόσπασμα από το βιβλίο μου

Το απογευματάκι πήρα τηλέφωνο τον ξάδερφό μου τον Μάκη. Είχα σκοπό να επισκεφθώ το μνήμα του πάτερ Παΐσιου για να πάρω και πολεμοφόδια, λαδάκι και αγιασμό. Το ραντεβού κλείστηκε.
Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι γύρω στις 7 το απόγευμα υπήρχε πολύς κόσμος για προσκύνημα. Με περίσσεια υπομονή περιμέναμε την σειρά μας. Τότε ξαναάκουσα μία φωνή μέσα μου να μου λέει: «Σήκω και φύγε, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ! Την ψυχή σου την έχασες στο τάβλι!» Ένα ρίγος σαν ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε το σώμα μου. Εγώ ο εκλεκτός δείλιασα! Ναι φοβήθηκα και άρχισα να κλαίω. Ξαφνιασμένος ο ξάδερφός μου με ρώτησε

Ο προσωπικός μου τσελεμεντές φαρμάκων

και η περιπέτειά μου ξεκινά το 1996 σε ηλικία 23 ετών.

1996 εισαγωγή στην κλινική για 60 ημέρες. Ηλελεκτροσπασμοθεραπείες (κοινώς ηλεκτροσόκ τα φάρμακα δεν μπορούσαν από μόνα τους να καταστείλουν την ψύχωση) αλοπεριτίν - ακινιτόν.
1997-1998 ρισπερταλ
1999-2000 ζιπρέξα, ντεπακιν
2000 υποτροπή με εισαγωγή στην κλινική για 60 ημέρες. Ηλεκτροσπασμοθερα πείες, αλοπεριτιν, ακινιτόν, ντεπακίν. Μετά την αποθεραπεία σεροκουέλ, ντεπακίν.
2001-2003 σεροκουέλ, ντεπακίν

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Μανία ή Κατάθλιψη;

Αλήθεια έχετε ρωτήσει τον εαυτό σας ποιες διακυμάνσεις σας σημαδεύουν περισσότερο;
Εγώ προσωπικά μετά από ένα επεισόδιο μανίας ντρέπομαι για τα καμώματά μου και οι πράξεις μου εξωτερικεύουν την πάθησή μου.
Στην κατάθλιψη κλείνομαι στον εαυτό μου, απαθής ξαπλωμένος σε ένα κρεββάτι ή σε ένα καναπέ να κοιμάμαι με τις ώρες. Δηλαδή εσωτερικεύω την πάθησή μου.
Να σας πω την αλήθεια δεν προτιμάω τίποτα από τα δύο άκρα, κάνω υπομονή να έρθει η νόρμα στη διάθεσή μου...

Είναι μέρες που πατάω γερά, είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω...

Εάν κάνω μία αναδρομή στην διπολική μου ζωή (από το 1996) αυτοί οι στίχοι από τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο τραγούδι Η (εννοούσε την ηρωίνη εδώ) μου θυμίζουν τις εναλλαγές στη ζωή μου. Είναι εβδομάδες που πατάω γερά, είναι εβδομάδες που "πετάω" και μετά ανώμαλη προσγείωση, ταπείνωση και πόνος. Πάντοτε όμως με την στήριξη της οικογένειάς μου, της γυναίκας μου - ναι είμαι παντρεμένος και τρελά ερωτευμένος - και των κολλητών μου φίλων. Πατάω τα σαράντα τον Γενάρη του 2014 - υδροχόος διότι - και πιστεύω πως δεν θα χρειαστεί να ξανανοσηλευθώ ξανά, όχι τουλάχιστον με εισαγγελική παραγγελία, ως συνήθως.

Εισαγωγή

Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το μπλογκ. Έχοντας πολύχρονη τριβή με την διπολική διαταραχή ως παθών είπα να ξεκινήσω ένα ιστολόγιο μακριά από εξειδικευμένες σελίδες με ειδικούς... . Πιστεύω στην επικοινωνία όλων μας και στην στήριξη μεταξύ μας. Στόχος μου είναι ένα ζωντανό ιστολόγιο όπου θα γεννηθούν φιλίες μεταξύ των αναγνωστών.
Εάν θέλετε γράψετέ μου ένα σχόλιο για ενθάρρυνση...

Και κλείνω με ένα δικό μου τρίστιχο :
κι όταν ξυπνήσεις από τα όνειρά σου,
ίσως τότε καταλάβεις
ότι η ελευθερία δεν έχει ανάγκη από όνειρα