μετά από πολύ καιρό και χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις αποφάσισα να ξαναρχίζω να γράφω, βλέποντας ότι αρκετοί συνάνθρωποί μας μου γράφουν ή επισκέπτονται το "εγκατελλειμμένο" μου μπλογκ...

δράττομαι της ευκαιρίας και συνάπτω μία απάντηση που αφορά μία οικογένεια με παιδιά και πατέρα διπολικό :

αγαπητή "π.χ. Μαρία" είμαι και εγώ παντρεμένος χωρίς παιδάκια ακόμη... 

Πόσο χρονών είναι ο άντρας σου? Η πάθηση μαλακώνει μετά τα σαράντα... . 

Γενικά έχει κάνει πολλές εισαγωγές ο άντρας σου? Εάν ναι τότε μάλλον θα έχει ωριμάσει στο να παίρνει με ευλάβεια τα χάπια του... . 

Το σημαντικό είναι να παρακολουθείται στενά από τον γιατρό του, αλλά το κυριότερο να έχεις τον λόγο στις συνεδρίες που κάνει με τον γιατρό, άμεσα παρούσα και εσύ στις συνέδριες όταν πάνε να ξεφύγουν τα πράγματα, γιατί τον ζεις και τον ξέρεις καλύτερα από τον γιατρό. 

Επειδή είμαστε μορφωμένοι και πανέξυπνοι εύκολα μπορούμε να ξεγελάσουμε τον γιατρό, όχι όμως τις συντρόφους μας. Εάν τον πείσεις να έχεις λόγο στις συνεδρίες τότε σε ένα μικροανέβασμα θα μπορεί με βαρύτερη αγωγή να προληφθεί. 

Πρέπει να εκμεταλλευτείς την πραότητά του και στην νόρμα του να του εξηγήσεις ότι "στην νόρμα του" είναι ο άνθρωπος που αγαπάς και αγαπιέται από τους φίλους του... . Πίστεψέ με το να κόψει την αγωγή δεν είναι απλά ένα "Καπρίτσιο του" αλλά η μεθυστική κατάσταση που βιώνεις στην μανία αποτελεί ένα είδος εξάρτησης και νοσταλγίας από έναν διπολικό που νιώθει ότι η αγωγή του ευνουχίζει το μυαλό του, αυτό το διπολικό μυαλό. Δυστυχώς μερικές φορές η αγωγή δεν προλαμβάνει εκτός και αν γίνει μία επιθετική θεραπεία π.χ. άμεσα ενέσιμα με αλοπεριτίν που φέρνουν αποτέλεσμα στην περίπτωσή μου(αυτό που μου κάνουν δηλαδή και στο νοσοκομείο). 

Η θέση σου είναι δύσκολη, σε καταλαβαίνω γιατί είσαι μάνα και τα παιδιά χρειάζονται προστασία... Παρόλ'αυτά ένας διπολικός αγαπιέται πολύ γιατί τα δίνει όλα στο οικογενειακό του περιβάλλον. 

Είμαστε ευαίσθητοι και τα παίρνουμε με την αδικία και τα "σκοτεινά" κέντρα εξουσίας του κόσμου και γινόμαστε εκπρόσωποι του Θεού και πάει λέγοντας... Αυτό που πρέπει να του πεις και θα βοηθήσει πολύ είναι να μάθει να είναι ταπεινός και αμερόληπτος για τις ζωές των άλλων γιατί έτσι είναι και ο Θεός (έτσι τον νιώθω εγώ τουλάχιστον). 

Το θέμα είναι να μαλακώσει τα συναισθήματά του απέναντι στον κόσμο και στην άδικη ζωή γιατί όπως καταλαβαίνεις αυτά ωθούν τον συναισθηματικό μας κόσμο σε διαταραχή και η διπολική είναι συναισθηματική διαταραχή... . Επίσης θα βοηθούσε εάν κάνετε μαζί συνεδρίες ως ζευγάρι.Ό,τι θέλεις μπορείς να ξαναρωτήσεις... την απάντησή μου θα την ανεβάσω στο μπλογκ χωρίς να αναφέρω το όνομά σου και τις ερωτήσεις σου γιατί πρέπει όσο μπορούμε να βοηθάμε και συνανθρώπους που δεν έχουν την διάθεση να στείλουν e-mail. Την Καληνύχτα μου και καλή δύναμη...